Poezja i fakty –

Uszkodzona wenecjańska rama, zniszczone kryształowe szkło – w skarbcu Bazyliki Świętego Piotra można dziś jeszcze oglądać ramy, w których między dwiema szybami aż do XVII w. przechowywana była „Veronika” (prawdziwy obraz). Jej wymiary są idealnie dopasowane do Sudarium z Manoppello, a nie do ciemnej, nieprzezroczystej relikwii, która w Watykanie czczona jest jako „Veronika“ i którą tylko nieliczni wybrani mogą oglądać z bliska.

Jest to jeden z powodów, dla których powątpiewa się obecnie, że pierwotny prawdziwy obraz nadal znajduje się w Watykanie. Już w roku 1527 w związku z „Sacco di Roma“, został on zagubiony. W XVI w. wystawiano go jednak jeszcze na widok publiczny wielokrotnie, po raz ostatni na początku XVII wieku. W latach 1605–1644 znacząco ograniczono kopiowanie portretu Chrystusa, a nawet niszczono już wykonane kopie podczas całkowicie wyjątkowej akcji „wycofywania“.

„Il Volto Santo“, Święte Oblicze w roku 1618 wystawiono w Manoppello na sprzedaż Wedle „historycznego przekazu“ w 1506 r. dr Giacom’ Antonio Leonelli otrzymał je rzekomo od jakiegoś pielgrzyma. W tej historii jest jednak pewna odręczna notatka, wedle której święty obraz został ukradziony w roku 1608. Obie te daty 1506 oraz 1608 związane są z obydwoma fazami rozbiórki kościoła Świętego Piotra. Być może z tego powodu podano wcześniejszą datę przybycia Sudarium doManoppello, by uniknąć roszczeń posiadaczy Sudarium lub jego zniszczenia przez Watykan.

Donat’ Antonio de Fabritiis kupił w roku 1618 Sudarium. Po tym, jak udało się pozyskać go do współpracy przy budowie klasztoru w Manoppello, przekazał on w roku 1638 chustę Kapucynom. Od tego czasu znajduje się ona w ich posiadaniu.